تائو ته چینگ

کتاب تائو ته چینگ نوشته لائوتسه را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

تائویی که پیموده شود، تائوی همیشگی نیست.
نامی که نام‌ برده شود، نام همیشگی نیست.
بی‏نام منشأ آسمان‌ها و زمین است.
با نام مادر هزاران چیز است.
بدین‏سان دائماً بی‏کام
شگفتی‏هایش را می‏نگرند.
دائماً با کام
شگرفی‏هایش را می‏بینند.
این دو با هم به وجود آمده‏اند،
اما در نام تفاوت دارند.
وحدت آنان را راز می‏نامند؛
راز رازان، دری به روی تمامی شگفتی‏ها.

(2)
در جهان هرکس زیبایی را زیبایی بداند، آنگاه زشتی را زشتی می‏داند.
هرکس خوبی را خوبی بداند، آنگاه بدی را بدی می‏داند.
بدین‏سان هستی و نیستی یکدیگر را تکوین می‏کنند.
سخت و آسان یکدیگر را تکمیل می‏کنند.
بلند و کوتاه یکدیگر را تعیین می‏کنند.
بالا و پایین یکدیگر را تعظیم می‏کنند.
آهنگ و صدا یکدیگر را تنظیم می‏کنند.
عقب و جلو یکدیگر را تعقیب می‏کنند.
ازاین‌رو حکیمان

اعمال بی‏مداخله را انجام می‏دهند،
تعلیم بی‏کلمه را به ‏کار می‏گیرند.
با هزاران چیز کار می‏کنند، اما تصرف نمی‏کنند.
دارا می‏شوند، اما تملک نمی‏یابند.
انجام می‏دهند، اما توسل نمی‏یابند.
کارها را به پایان می‏برند، اما توقف نمی‏کنند.
ازآنجاکه توقف نمی‏کنند،
هرگز از میان نمی‏روند.
(3)
نخبگان را تمجید نکنید
و مردم مجادله‏ای نخواهند داشت.
اجناسی را که مشکل یافت می‏شوند، نیندوزید
و مردم مرتکب دزدی نخواهند شد.
اشیای دلخواه را نشان ندهید
و دل‌های مردم آشفته نخواهد شد.
ازاین‌رو حکومت حکیمان،
دل‌هایشان را خالی نموده
شکم‌هایشان را پر می‏کند.
آرمان‌هایشان را ضعیف ساخته،
استخوان‌هایشان را قوی می‏کند.
بگذارید مردم هیچ مکر و طمعی نداشته باشند
و آنان که توطئه می‏کنند، جرئت مداخله‌کردن نخواهند داشت.
با بی‏عملی عمل کنید
و هیچ چیز از کنترل خارج نخواهد شد.

(4)
تائو سرشار است؛
استفاده بشود، خالی نمی‏شود.
بسیار ژرف! انگار ریشه همه‏چیز اوست.
او تیزی‏هایشان را کند می‏کند،
گره‏هایشان را باز می‏کند،
زرق و برق‏هایشان را تیره و تار می‏کند،
گرد و خاک‏هایشان را در هم می‏آمیزد.
بسیار شفاف! انگار وجود دارد.
نمی‏دانم از نسل کیست!
گویی سلف پیشینیان است.

(5)
آسمان‌ها و زمین بی‏طرفند،
آنان به هزاران چیز به چشم سگ‌های پوشالی می‏نگرند.
حکیمان نیز بی‏طرفند،
آنان به هزاران کس به چشم سگ‌های پوشالی می‏نگرند.
فاصله بین آسمان‌ها و زمین
آیا شبیه یک ریه نیست؟
خالی است و بااین‌حال مصرف نمی‏شود.
جاری است و باز هم بیشتر تولید می‏کند.
کلمات زیاد که زود پایان می‏یابند،
همچون حفظ مرکز نیستند.

(6)
روح لایزال درّه‏ها
ماده رازآلود نامیده می‏شود.
دروازه ماده رازآلود
ریشه آسمان‌ها و زمین نامیده می‏شود.
پایدار و پایا، انگار وجود دارد.
استفاده بشود، پایان نمی‏یابد.

(7)
آسمان‌ها پایدارند، زمین پایا.
علّتی که آسمان‌ها و زمین می‏توانند پایدار و پایا باقی بمانند،
این است که آنان برای خودشان وجود ندارند.
ازاین‌رو حکیمان خودشان را آخرین نفر قرار می‏دهند
و اولین نفر تمام می‏کنند.
خودشان را خارج نگه‌می‏دارند
و باقی به‏جای می‏مانند.
این مگر نه به‌خاطر خودخواه‌ نبودنشان است؟
بدین‏سان می‏توانند به خواسته‏هایشان دست یابند.

(8)
برترین نیکی‏ها به آب می‏ماند.
آب بزرگوارانه و بی‏ستیز به همه چیز سود می‏رساند.
آب در مکان‌هایی می‏ماند که همه بدشان می‏آید.
بدین‏سان شبیه تائوست.
در جای درست اقامت می‏کند.
با عمق زیاد احساس می‏کند.
با لطف فراوان عطا می‏کند.
با ایمان راسخ صحبت می‏کند.
با عدالت تمام حکومت می‏کند.
با قابلیت بسیار مدیریت می‏کند.
در زمان مناسب حرکت می‏کند.
ازآنجاکه نمی‏ستیزد،
هرگز خطا نمی‏کند.