مترسگ

کتاب مترسگ نوشته سرکار خانم مائده بهادری زاده را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

کتاب مترسگ مجموعه اشعار و دلنوشته ی مائده بهادری زاده است. شعر یکی از عناصر قدیمی در ادبیات فارسی به شمار می رود.ایرانیان استعدادی ویژه و طبعی دیرینه در این صنعت ادبی دارند.شاعر و نویسنده گاها در عالمی دیگر سیر می کند. از هر اتفاق و موضو عی ، جرقه ای در ذهن وی زده می شود. ذهن نویسنده ، خلاق و پر از ایده است که می تواند مفاهیمی واقعی و غیر واقعی را بر روی کاغذ روانه کند. شاعر اغلب در هر جمعی به دنبال نقطه ی امن خویش هست و به دور از حواشی به سر می برد.برداشت سطحی از ادم ها و اشیا را نداردو اغلب تا عمق وجود مسائل را درک می کند. حال این کتاب مجموعه ای غنی از مفاهیم و مضامین بکر و صمیمی و گاها غیر معمول است که با قلم متفاوت شاعر ، خودنمایی می کند:

درباره ی نویسنده کتاب مترسگ:

کتاب مترسگ نوشته ی مائده بهادری زاده (1373) شاعر و نویسنده ی خوش اتیه از خطه ی خراسان است. وی کارشناسی فناوری اطلاعات سلامت از دانشگاه علوم پزشکی مشهد را دارا می باشد و در حال حاضر به عنوان کادر درمان مشغول به کار است.نسخه ی صوتی کتاب با صدای خود نویسنده منتشر شده است. وی درباره ی خود می گوید : زندگی برای من همیشه عجله داشت ، طوری که گاهی  نتوانستم سرعتش را بکاهم.از کودکی به رشته های هنر علاقه داشت اما فرصتی برای فعالیت نیافته بود.  تا این که در سال 1402 تصمیم گرفت مجموعه اشعار نو خودرا به چاپ برساند.بهادری زاده  می گوید :زندگی برای زنان مسئولیت و مشقت های بیشتری نسبت به مردان دارد و او همیشه دغدغه ی برابری جنسیتی و تلاش برای برقراری حقوق زنان جامعه را دارد. وی ابراز می کند زنانی که در هر عرصه ای به جایگاهی رسیده اند ، تلاشی چندین برابر جنس مردی را نشان داده اند که همان جایگاه را کسب کرده است. زیرا که زنان در فرهنگ های ضعیف تر برای رسیدن به حداقل حقوق خود با موانعی روبه رو هستند. البته که همیشه مثال نقض وجود دارد.وی امید دارد دراینده کتابی با مضمون حمایت از حقوق زنان به عرصه ی چاپ برساند.

کتاب مترسگ برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب به تمام دوست داران شعر و ادبیات معاصر پیشنهاد می شود.

در ادامه ی متن ،دو  شعرنو از این شاعرجوان می خوانید:

حریق:

به    خوابم  بیا

در شبانگاه مخوف

با خورشیدی در دست،

و ارزویی در دل

خودرا می پوشانم که نسوزم

روشنم می کنی

ناگاه شعله می کشم

از خواب که برخیزم تمام تخت خوابم اتش گرفته است

بازگشت:

باد که بوزد ،شعر می گویم.

باران که بیاید، غرق می شوم

سیل که بیاید،قایقم را برمی دارم

تمام شهر را پارو میزنم

جاری می شوم و نمی ترسم از تهاجم سهمگین اب

شاید که این اب مرا بشوید

شاید که این اب مرا با خود ببرد

وبه لمس گیاه نزدیک کند

شاید که پرواز شاپرک را ببینم

و صدای مورچه را بشنوم

از کرم شب تاب روشنایی بگیرم

به خاک دست خواهری بدهم

وبا درخت اشتی کنم

باید بروم ،شاید که هنوز بتوانم به اصل خود باز گردم…