تا با هم حرف میزنیم، بغضمون میترکه

کتاب تا با هم حرف میزنیم، بغضمون میترکه نوشته جناب آقای احسان بهروان فر را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

کتاب تا با هم حرف میزنیم بغضمون میترکه‌، سروده ­ی احسان بهروان­ فر است. نشر متخصصان این مجموعه ترانه را منتشر کرده است.

این کتاب شامل ۶۰ قطعه ترانه مناسب برای سبک موسیقی‌ پاپ و یک قطعه ترانه­ ی بندری می­باشد. بیشتر ترانه ­های این کتاب در قالب مثنوی بوده و در تعدادی از ترانه ­ها از قالب­ های ترکیبی(مثنوی، غزل و چهارپاره) استفاده شده است. خواندن این کتاب را به علاقه ­مندان ادبیات و موسیقی پیشنهاد می­کنیم.

درباره ­ی ترانه ­سرا:

احسان بهروان ­فر شاعر و ترانه ­سرا متولد سال ۱۳۶۰ است. سرایش شعر را از سال ۱۳۸۴ آغاز کرده و اشعاری در سبک ­های کلاسیک (مثنوی، غزل و چهارپاره) شعر نو و شعر سپید سروده است. با نوازندگی برخی از سازهای موسیقی سنتی (تار، سنتور و تنبک) و ردیف و دستگاه ­های موسیقی اصیل ایران آشنا بوده و در حوزه تولید پادکست (پادکست سفر سبز) فعالیت دارد.

در ترانه­ ی قلب قرمز می­خوانیم:

توو مسیر دل سپردن، پا به پای من نیومد                         تا میگفتمش یکی ­شیم، هِی می­گفت بمونه تا بعد

با همون ریگ توو کفشش با دو چشم ساکت و سرد          دیگه معلومه چی میشه آخرش راهشو کج کرد

در ترانه ­ی دست بالا دست زیاده:

کاشکی همه بدونن، عادی بودن گناه نیست                      چه آدما که مُردن واسه یه نمره­ی بیست

زندگی رنگارنگه، سفید وُ یا سیاه نیست                             عادی بودن گناه نیست سادگی اشتباه نیست

در ترانه­ ی دستاورد…

وقتی که مشکلات وُ خیلی جدی میگیرم                          بلند میگم با خودم منم یه روز میمیرم

هر چی به دست بیارم یه روزی جا میذارم                       سهمم یه گاری خاک وُ یه سنگ برا مزارم

در ترانه­ ی وصله­ ی ناجور:

توو سفر یه کوله دارم با یه قلب پاره پاره                         دو سه تا تریلی باید چمدوناتو بیاره

بین دنیای من وُ تو، فاصله خیلی زیاده                            تو همش فکر خوراکی واسه این فیس وُ اِفاده

در ترانه­ ی آیینه ­های کدر:

مثل همستری سفید سردرگمیم به روی چرخ                    روزا همه مثل هم­ن خاطره­ هامون همه تلخ

در ترانه­ ی آرزوی پرواز:

بس که پَر زد توو قفس مرغ عشق خونَمون                      دیگه یادش نمیاد پر زدن توو آسمون

در ترانه­ ی مجرم سابقه ­دار:

دل وُ بردی به نگاهی هِی نگو که بی­گناهی                         آره تقصیر تو بوده که برام نمونده راهی

در ترانه­ ی توقف ممنوع:

چند وقتیه که خستمه دنیا برام خیلی کمه                         تصویر صورت بُتی از صبح تا شب توو فکرمه

عادت دلیل موندنه من یوسف و اون چاهمه                      باید تن وُ تکون بدم رفتن بهای راهمه

در ترانه­ ی چالش:

دیشب تووی خواب خوشم دوباره دیدمِت تو رو                  لعنت به من که گفتمِت میخوای بمون میخوای برو

در ترانه­ ی دو سر باخت:

یه هم­زبون دارم ولی، یه کم عجول و جوشیه                    وقتی باهاش حرف میزنم سرش همش توو گوشیه

در ترانه­ ی زندگی در لحظه:

دقیقاْ ساعت هشته سه سال میشه که برگشته                ولی اِنقدر برام تازه­س که انگار لحظه نگْذشته

در ترانه­ ی میدون جنگ:

خیلی وقته که زمین میدونِ جنگه                             روی برگا جای شبنم قلوه سنگه

دیگه هیچ کی از ته دل نمیخنده                               وقت بازی دست هر بچّه تفنگه

در ترانه­ ی هم­درد:

غصّه­ هامون مثل هم، دردمون مشترکه                      تا با هم حرف میزنیم بغضمون میترکه

حرف من حرف اونه درد اون درد منه                          آخه این یار عزیز، نیمه­ ی گم­شدمه