سیرک موسیو لوموند

کتاب سیرک موسیو لوموند نوشته جناب آقای رضا رمضانیان را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

:در بخشی از کتاب می‌خوانیم

پرده­ی اول؛  شروع داستان

در تاریکی صحنه، صدای پای مارتا که از این سو به آن سو در حال دویدن است شنیده می­شود. حلقه­ی آتشی وسط صحنه روشن است.

صدای همه­ی اعضای سیرک: بپر مارتا… بپر زود باش… نترس مارتا.

سارا: اگه می­خوای با هم برگردیم خونه، بپر.

گرتا: بپر دخترک زشت. اگر امشب شام می­خوای باید از اون آتیش رد بشی وگرنه باید تا صبح با شکم گرسنه اسطبل ­رو تمیز کنی… زودباش.

مارتا(بافریاد): نه… نه.

حلقه آتش خاموش می­شود. پُل در حالی که نور دایره­واری دنبالش می­کند چند بار از این سمت به آن سمت صحنه می­دود.

پل: نیا… نیا… تو رو به پروردگار قسم دنبالم نیا.

پل وسط صحنه می­ایستد. نور نیز دقیقا روی او قرار گرفته است. آرام پایش را بلند می­کند و مثل کسی که می­خواهد بی­صدا و آرام فرار کند قدمی به سمت راست برمی­دارد. با قدم برداشتن او، نور نیز دست او را می­خواند و به همان سمت می­رود.

پل(عصبانی): گفتم نیا، نمی­خوام دنبالم بیای.

پل این بار پای چپش را بلند می­کند. نور هم آماده است که با او به سمت چپ برود. پل چند بار حرکت بدن به سمت چپ نشان می­دهد اما در لحظه­ی آخر می­ایستد و نور که گول خورده است به سمت چپ می­رود. پل با صدای بلند می­خندد.

پل: گول خوردی. از دستت راحت شدم.

پل به سمت راست صحنه می­رود. نور دوباره برمی­گردد و به او می­رسد. پل عصبانی می­­شود.

پل: من نمی­خوام به زور توی روشنایی باشم. برو دنبال کارِت.

نور به نشانه­ی نه، تکانی می­خورد.

پل: نمی­ری؟

نور دوباره تکان می­خورد.

پل: باشه؛ خودم دست به کار می­شم.

پل از دایره­ی نور بیرون می­رود و نور را با دست­هایش به سختی هل می­دهد اما نور تکانی نمی­خورد. حال پشتش را به نور تکیه می­دهد و به دشواری آن را به گوشه­ای از صحنه می­برد. دستمالی از جیبش در می­آورد و درحالی که خنده­ای از سر پیروزی بر لب دارد، عرق پیشانی­اش را پاک می­کند.

پل: دیدی؛ و تماااااام.

پل به وسط صحنه می­آید. دستها و لباس­هایش را می­تکاند که دوباره نور به بالای سر او باز می­گردد.

پل(با فریاد): نه، نه، نه، تو از یک دلقک هم مسخره­تری.

نور مانند کسی که به شدت می­خندد، تکان می­خورد. پل که حالا خیلی ناراحت و عصبانی است سعی می­کند از داخل دایره­ی نور بیرون بیاید، اما هر بار به گوشه­ای از دایره برخورد می­کند و مانند کسی که به دیواری برخورد کرده است برمی­گردد. چند لحظه­ای می­ایستد و فکر می­کند.

پل پانتومیم بازی می­کند.

از داخل یقه­ی لباسش چکشی پلاستیکی را بیرون می­آورد و ضربه­ای به دیواره­ی نور می­زند. نور با ضربه به سمت جلو می­رود و دیواره­ی نور از پشت سر به پل می­خورد و او نیز به جلو پرت می­شود. پل از جیب سمت راست تعدادی میخ بیرون می­آورد و بین دندان­هایش قرار می­دهد.