کتاب به کام دل

کتاب به کام دل نوشته سرکار خانم فاطمه امینی را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

یا حق
(1)
عمیق است دریای فکر
هرچه بیشتر فرو می‌روی سیاهی احاطه‌ات می‌کند.
به دنبال نوری، اما دریغ از نقطه روشنی، دست و پا زدن بی‌فایده است، بیشتر تاریکی فرو می‌روی.
هر جنبشی تو را به غرق شدن نزدیک می‌کند.
آرام بگیر، به گوشه و کناره‌ها پناه ببر.
نور، آن نقطه امید را خودت باید بسازی. چشمانت را ببند، کمی تنفس لازم است.
سیاهی اطرافت را رنگ کن. سفید، زرد، قرمز یا حتی صورتی. یا شاید بهتر است هفت‌رنگ شود آن سیاهی مطلق.
رها کن روح ازاده‌ات را
بگذار بال و پر بگیرد و دور شود از هر آنچه محدودش می‌کند.
بگذار رنگ‌ها را به خود جذب کند.
زرد می‌شود نور نگاهت
قرمز، همان عشق جاری در قلبت
سفید، پاکی وجودت
صورتی، شادی در لبخندت
سبز حکم جوانه را دارد که تو با آگاهی‌ات باعث رشدش می‌شوی و حالا نوبت پرواز در آسمان آبی رؤیاهاست.
اکنون تو در ساحلی، غرق‌شده نجات یافته.

یا رب
(2)
مبدأ مهم نیست، مهم نبودن به معنای آن نیست که بی‌اهمیت باشد، نه!
بلکه مبدأ اهمیت دارد، اما نه به اندازه مقصد.
مقصد مهم است،
مهم بودن به معنای آن نیست که هدف اصلی مقصد است، بلکه مقصد ارزش دارد، اما نه به اندازه مسیر.
مسیر مهم است، آن‌قدر مهم که ارزش این را دارد تا تمام وقت و نیرویمان را صرف طی‌کردن مسیر رسیدن به مقصد کنیم؛ زیرا در مسیر درس چگونه زیستن می‌آموزیم.

یا حق
(3)
بیا و نمایان شو در این سحرگاه پایانی
بیا و نشان بده در ورای هر سیاهی نوری یافت می‌شود
بیا و گمان کن زندگی پایانی دگر دارد
بیا و سر بده لبخند را
بیا و بگو که چه قدر ارزش دارد این قدم‌ها برایت
بیا و تظاهر را کنار بگذار
بیا و زیبایی دوران را وصف کن
بیا و آواز زندگی را لب بزن
بیا و مظهر قوی بودن باش
بیا و خودت را آن‌گونه که هستی دوست بدار…

یا رب
(4)
بگذار برایت از سختی دوران بگویم
از نارفیقی و نامردی
از فقر و کسالت
از گرسنگی و مرگ
از ناله و جنگ
بگذار کمی مو به تنت سیخ شود از سنگدلی بشر
از کشتار شیرخواره تا پیرمرد
از اسرافِ به نام تجملِ ثروتمندان
از فاصله طبقاتی تا خوردشدن غرور یک جوان
بگذار کمی نگاهمان رو به جمعیت باشد
از صدای پر از غم دستفروش
از نگاه پر از التماس کودک گل‌به‌دست
از خفگی بغض گلوی پدر با دستان پینه‌بسته
بگذار ناگفته بماند باقی درد این جماعت که قلم تاب به نوشتن نمی‌آورد…

به نام خالق زیبایی
(5)
جابه‌جا می‌شوند، فصل‌ها را می‌گویم. پاییز جای خود را به زمستان می‌دهد، زمستان به بهار و بهار به تابستان…
نارنجیِ برگ‌های ریخته‌شده از درختان تبدیل به سفیدی دانه‌های برف رقصان در آسمان می‌شود و به دنبالش سرمای خشک جای خود را به طراوت سبزی جوانه‌های روی شاخه‌ها می‌دهد و این سرزندگی خود را در نوازش گرم خورشید ادامه می‌دهد.
چرخه‌ی مرگ و زندگیست جابه‌جایی فصل‌ها…
طبیعت زندگی رو‌به‌مرگ را در پاییز، مرگ را در زمستان، جان‌گرفتن دوباره و بازگشت به زندگی را در بهار و ادامه زندگی در سختی‌ها را در تابستان به رخ ما می‌کشد.
می‌شنوی؟
خدا راه زیستن را در طبیعت زمزمه کرد…
سکوت کن و به صدای طبیعت گوش ده…