کتاب آنارشی، الگوریتم و افراد

کتاب آنارشی، الگورتیم و افراد نوشته جناب آقای سعید گلزار عزیز را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

مقدمه
اگر امروزه بتوان تعبیری درست از معنای امنیت ارائه داد، همان هنر درجه ای از خوب زیستن است که گاهی اوقات ممکن است انسان قابلیت تعریف این مقوله را نیز نداشته باشد. بااین وجود، در رفتارها و کنش انسان امروزی سردرگمی به وفور دیده می شود و احساس می کند متمدن شده و خود را عاری از خطا می پندارد. دلیل این سردرگمی اعتمادبه نفس کاذب بشر است؛ زیرا هنوز به دوره ی نوین تمدنی پایداری به معنای واقعی خود نتوانسته برسد. همچنین چند سده انفعال انسان در گذشته به او این احساس را داده است که بعدازاین نیز پیشرفتش به همین منوال باشد، ولی در آینده جهشهای تکاملی بزرگی مخصوصاً در قرن بعدی را خواهد پیمود و قابل مقایسه با گذشته خود نیست و امید است انسان امنیت واقعی را با احترام به زیست دیگر موجودات لمس کند و خیلی از دیدگاه های محدود امروزی را که در آن گرفتار شده است، بتواند به راحتی حل کند و به کامیابی برسد.
انسان اگر بتواند در قرن بعدی به الگویی دست یابد که اولاً دولت ها حذف شوند و آنارشی پایداری میان موجودات (حتی فرازمینی ها) پدید آید، به میزان بالایی از امنیت دست خواهد یافت و همچنین با پیداکردن و کشف اسراری از هستی چه در دنیای زیر اتمی و یا بالای کهکشان ها، از حرص و طمع خود نسبت به تسلط بیشتر بر کره زمین خواهد کاست و کنترل و پایین آوردن دمای کره زمین، افزایش جمعیت، وجود اختلافات مرزی و… برایش کاری پیش پاافتاده و ساده خواهند شد. مطمئناً انسان با کمک فناوری، با ابزارهای محاسبات سنگین و با کمک الگوریتم ها و ابراپلیکیشن ها به یک همزیستی مسالمت آمیز می رسد. دراین میان، موضوعات پیش روی بشر مخصوصاً برای قرن بعدی را نمی توان با قرون قبلی مقایسه کرد؛ زیرا سرعت پیشرفت و تحولات درواقع جهش ها در آینده قابل مقایسه با گذشته خود نخواهد بود. بااین وجود، کوهن و ماکیاولی نظر دیگری دارند. طبق تصور کوهن از پیشرفت تاریخی علم، نظریه های جدید به حقیقت نزدیک نمی شوند، بلکه از پارادایمی به پارادایمی دیگر تغییر می کنند و هریک فعالیت علمی معاصر را راهبری می کند. ماکیاولی نیز بیان می کند؛ چون در همه امور انسانی به دقت می نگریم، می بینیم که هیچ گاه نمی توان شری را از میان برد، بی آنکه شر دیگر جای آن را بگیرد.
فناوری به عنوان یک استراتژی بقا و شاهد تکاملی نمی تواند برای انسان بیگانه باشد. جهان آینده در تکاپو در بین علوم جدیدی مانند ساختار کوانتوم (مکانیک کوانتوم)، الگوریتم – آنارشی و… رفتار خواهد کرد. این درصورتی هست که در گذشته بشر به دلیل نبوغ خود در اثر جهش، ارتقا یافته و قدرت وافر را در میان سایر موجودات پیدا می کند و اصرار دارد که فاتح جهان است؛ درحالی که همین بشر بی نظم کننده ترین موجود در زمین است. دراین میان، ارگان هایی برای خود برمی گزیند تا آنارشی موجود را سرکوب کنند و از ناملایمات آن برحذر باشد؛ اصلی ترین این ارگان ها دین و دولت هستند. تمام مباحث نظری و یا حداقل اکثریت آن در جهان امروز به این دو مقوله اختصاص دارد. در این اوضاع ساختار جدیدی با ترکیب الگوریتم – آنارشی پا به عرصه گذاشته است تا ببینیم موفق به فتح می شود و اگر می شود، چه مقدار تا ساختار انسجام یافته بعدی، پایدار خواهد بود. دراین میان، برخی از پژوهشگران علوم کوانتومی معتقدند، توسعه مکانیک کوانتومی را نمی توان تنها به عنوان یک علم جدید نظاره کرد، بلکه انتقال مکانیک کوانتومی به کاربری های بسیار گسترده تری خواهد انجامید و محاسبات دقیق توسط آن تنها یک حوزه در خط مقدم راه است.