کتاب دیار من کران

کتاب دیار من کران نوشته سرکار خانم‌ها فروزان مردانی کرانی و مرضیه شهرانی کرانی را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

در بخشی از متن این کتاب میخوانیم:

کلیات روستا
روستای کران که به کرون نیز شهرت دارد، از توابع بخش جونقانِ شهرستان فارسان در استان چهار محال و بختیاری، و جزئی از دهستان میزدج سفلی است.
مساحت روستا ۱۱۳/۶ هکتار است و شکل سکونتش خطی و ممتد می‌باشد. ارتفاعِ این آبادی از سطح دریا ۲۳۲۲ متر است و 183 خانوارِ ساکن در آن، جمعیتِ حدوداً 5000 نفری‌اش را تشکیل می‌دهند.
روستای کران از شمال به زمین‌های شهرستان پردنجان، از جنوب به روستای ده چشمه و فارسان، از شرق به روستای گوشه و از غرب به روستای چلیچه متصل است. کران با 3505 متر طول، طویل‌‌ترین روستای ایران به‌شمارمی‌آید و با شهر فارسان یک کیلومتر فاصله دارد.
پوشش گیاهی و جنگل‌ها در روستای کران
یکی از معانی «کران»، «چمنزار» است. چمنزارهای سرسبز این آبادیِ مصفّا محلّی مناسب برای پرورش و نگهداری اسب‌اند و در فصول بهار و تابستان، از عشایر زحمتکش استان خوزستان پذیرایی می‌کنند. در سالیان گذشته، سطح آب این روستا بالا بوده و چشمه‌های فراوانی داشته که بر سبزی و طراوتِ چمنزارهای آن می‌افزوده‌است. بخش زیادی از زمین‌های کشاورزی روستا به زراعت چوب اختصاص دارند؛ فراوانی این زمین‌ها موجب تعدّد اسامی‌ آن‌ها شده که از میانشان می‌توان به نام‌هایی چون کلوسی، جاش کرته، سه دانگ، جاجم و … اشاره نمود.
بسیاری از مردم با همین کار و کاشتن چوب و قلمه زنی روزگار می‌گذرانند. آنان از طریق همین حرفه، به تهیۀ جهیزیه برای دختران می‌پردازند و امکانات لازم برای ازدواج جوانان را فراهم می‌سازند. البته محصول قبلی روستا برنج و عدس بوده که متأسفانه به سبب خشکسالی و کم‌آبیِ سنوات اخیر، این دو محصول مهم زراعی، دیگر کشت نمی‌شوند، ولی سیب‌زمینی، پیاز، خیار، گوجه‌فرنگی و ذرّت، خیلی زیاد، کاشته و برداشته می‌شود.
روستای کران، در قدیم، «کوه ران» خوانده می‌شده؛ علت این نامگذاری، بافت باتلاقی، و چشمه‌های فراوانش بوده‌است. در گذشته به دلیل وجود رودخانه‌های پُرآب و چشمه‌های فیّاض، اغلبِ مردم کران به دامداری مشغول بوده‌اند، ولی در حال حاضر، به دلیلِ تغییراتِ اقلیمی، اکثر اهالی‌اش کشاورزند.
محیط زیست
در روستای کران، خانه‌ها و ساختمان‌ها در یک خط ممتد و صاف ساخته شده‌اند و بیشترِ ابنیه در حاشیۀ جاده اصلی قرار دارند و ساختمان‌هایی که در کنار جاده و سر خیابان اصلی نیستند با جادّۀ اصلی، فاصله‌ای در حد ۱۵۰ متر دارند. ساختمان‌های مجاور با جادۀ اصلی، طراحی و ساختار بسیار زیبایی به روستا بخشیده‌اند و شاید همین قرار گرفتن روستا در یک خط صاف باعث شده که کران، عنوانِ طولانی‌ترین روستای کشور را به خود اختصاص دهد. روستای کران به‌علت طول زیاد به سه بخشِ «قلعه»، «وسط ده» و «او محله» تقسیم می‌گردد.
گویش مردم روستا
مردم روستا لهجه و گویش بختیاری دارند و کلمات را به‌صورت بختیاری ادا می‌کنند؛ البته تلفظشان چندان غلیظ نیست.
مناطق زیارتی و دیدنی
مرقد مطهّر امامزاده سیّد محمد در این روستا واقع گردیده‌است. بنای این آرامگاه در سال سال ۵۴۵ هجری قمری احداث‌شده‌است که حاکی از قدمت روستا و وجود آن در زمان زمامداریِ اتابک می‌باشد. در سال‌های اخیر، محوطۀ اطراف امامزاده را به تفرّجگاهی عمومی تبدیل کرده‌اند. مردم از این بقعۀ مبارکه دیدن می‌کنند و در آن نذری می‌پزند. این مکان مقدّس، به عنوان یکی از عبادتگاه‌های مهمّ روستا، از ارج و احترام فراوانی برخوردار است.
کران دارای ۴ تا ۵ تپه تاریخی است. قدمت این روستا بر اساس این تپه‌ها سنجیده می‌شود. نام یکی از تپه‌ها«سی وان» است. همچنین این روستا دارای مکانی سرسبز به نام «سال هوا» می‌باشد که مردم برای تفریح به آن‌جا می‌روند و در قلعه‌اش رودی کوچک به اسم «گرگی» جاری است.