کتاب شاه کلید دروازه شهر علم

کتاب شاه کلید دروازه شهر علم نوشته سرکار خانم فائزه قدردان جوان را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

انسان، اشرف مخلوقات با فطرتی الهی است که هرگاه در جهت فطرت خود گام برمی‌دارد به هدف اصلی یعنی خلیفه‌اللهی نزدیک می‌شود و هرگاه بر خلاف آن باشد چیزی جز سردرگمی و بیهودگی برایش ندارد. قرآن که کلام خالق انسان است مسیر رشد را در جهت فطرت الهی نشان‌ می‌دهد زیرا خدایی که انسان را خلق کرده است تنها خودش می‌داند که مخلوقش از چه مسیری به تعالی می‌رسد. تعلیم و تربیت انسان از اساسی‌ترین اهداف خلقت بوده است و دستور به علم و قلم آنقدر موکد است که بعثت پیامبر اکرم صلی‌الله علیه‌وآله با نزول این آیات آغاز شده است: «الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ»؛ همان‌کس که به وسیله قلم آموخت. پس اگر تعلیم و تربیت در جهت اهداف آفرینش و منطبق بر فطرت الهی باشد انسان را به سرمنزل مقصود می‌رساند.

تربیت علمی خالص یا همان علم‌‌گرایی محض، از ساختن انسان کامل ناتوان است. این نوع تربیت، نیمه انسان می‌سازد، نه انسان تمام. محصول این تربیت، ماده خام انسان است، نه انسان ساخته شده؛ انسان توانا و قدرتمند می‌سازد، نه انسان با فضیلت؛ انسان تک ساحتی می‌سازد، نه انسان چندساحتی. امروز همه دریافته‌اند که عصر علم محض به پایان رسیده است و یک خلا آرمانی، جوامع را تهدید می‌کند. بعضی می‌خواهند این خلأ را با فلسفه محض پرکنند و بعضی دست به دامن ادبیات و هنر و علوم انسانی شده‌اند. ویژگی بی مانند مکتب اسلام این است که انسان را بر اساس توحید تربیت می‌کند. آموزش و پرورش هر مکتب به طور کامل به جهان بینی آن مکتب بستگی دارد و جهان بینی هر مکتب است که هدف و وسیله آموزش و پرورش و تا حدی روش آن را مشخص می‌کند. پس از طرفی آموزش و پرورش هر مکتب به امور مختلف و نظام‌های حقوقی، اخلاقی، فلسفی آن مکتب مربوط است و بلکه ترکیبی است از همه آن‌ها و از طرف دیگر در نوع جهان بینی آن مکتب ریشه دارد.

استاد مطهری در اهمیت تربیت، انسان را سازنده اخلاق بیان می‌‌دارد: «در تربیت به معنای پرورش، قابلیت به صورت استعداد موجود مطرح می‌گردد. پس تربیت؛ یعنی پرورش استعداد موجود، اما در تربیت به معنای ساختن، قابلیت به صورت وجود ماده شُل و قابل انعطاف و شکل پذیری است که هر شکل به آن بدهیم، می‌پذیرد و چون انسان چنین است، پس موجودی قابل ساختن است و اکثر اخلاقیات، اموری ساختنی است و باید عادت شود و اموری نیست که ریشه‌اش در انسان وجود داشته باشدرر».

در مبانی نظری مطرح شد که هدف از تربیت، پرورش استعدادها و شکوفایی خلاقیت است و تنها این نوع نگاه به تربیت که مطابق فطرت انسان است می‌تواند علاوه بر تقویت نشاط، او را در مسیر کمال قرار می‌دهد

«این گرایش در انسان هست که می‌خواهد خَلق کند و بیافریند [و] چیزی را که نبوده است، به وجود آورد. درست است که بشر برای رفع حوایج زندگی‌اش، به کار صنعت و خلاقیت و ابداع پرداخته است، ولی همین طور که علم، هم وسیله‌ای بوده برای زندگی و هم خودش برای انسان هدف بوده است، خلاقیت نیز همین طور است؛ یعنی هم مطلوب بالذات است و منجر به ایجاد سرور و بهجت در انسان و احساس شخصیت در او می‌شود و هم مطلوب بالغیر است؛ چرا که مشکلات زندگی را حل می‌کند»