کتاب دختر خان

کتاب دختر خان نوشته سرکار خانم مهتاب ناصری را به صورت قانونی از سایت متخصصان خریداری کنید.

ارسال کتاب تا ده روز کاری.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

مقدمه:

دختر خان داستان واقعی زندگی عادی، اما پرماجرای دختری است که شاید یک روز از کنارتون گذر کرده باشه. شاید حتی با اون هم‌کلام هم شده باشید، اما چه کسی از راز درون آدم‌ها خبر داره، جز خدا! در طول داستان، با هر صفحه، به دهه‌ی‌ شصت سفر می‌کنید و حال به‌‌طور کل، ماجرای زندگی خانواده‌ای رو می‌خونین که به‌ظاهر کاملاً آرام و به‌‌دور از هیاهو در حال گذران عمر هستن، اما چالش‌ها و اتفاقات اون‌ها رو به دردها و رنج‌های زیادی می‌کشونه.
دختری که در اوج ثروت و محبوبیت، در روزگاری که فکر می‌کنیم امکان نداره برای کسی پیش بیاد، با یک ازدواج اجباری، همسر مردی می‌شه که هرگز دوستش نداشته و به عنوان همسر، حتی تصورش هم نمی‌کرده و قدرت عشق که چه‌ها می‌کنه…
داستانی پر از اشک‌ها و خنده‌ها، تنهایی‌ها و شلوغی‌ها، هجرت و مرگ. در طول داستان، لحظه‌ای می‌خندید و لحظه‌ای قطعاً می‌گریید و این جادوی قلم و ذهن و زمان و ساعت‌ها و روزها و ماه‌های زنی است در آستانه‌ی فصلی نابسامان، روزگاری تلخ، مادری که هرگز دست از عشق نوشتن نشُست و لحظه‌ای آروم نگرفت…
تقدیم به شاه‌صنم قلبم؛ مادری که پروانه شد و پر کشید…
(این داستان واقعی است.)
فصل اول
کیاندخت
و من…
انگار که زمین‌و از زیر پام بیرون کشیده باشن، پادرهوا از بین کت و شلوارای رنگارنگ آنچنانیِ ایتالیایی که خودم باعشق خریدم و کراواتای طرح‌های قجری که ترکیب کلاسیک و سنتی‌ش چشم هر بیننده‌ای رو کور می‌کنه از زیبایی، واسه‌ی داماد امشب لباس انتخاب می‌کنم، گل سفارش دادم هم‌قد خودم و با سلیقه‌ی خودم، انگشتر برلیان سفارش دادم. دور خودم می‌چرخم که همه‌چیز عالی باشه برای این شب شاهانه و بُهت چیزایی که داره سرم می‌آد. داماد خوش‌پوش امشب آخه شوهر دردانه‌ی منه. بقیه یه‌جوری نگاهم می‌کنن که انگار همه‌چی تو چشمام معلومه، اما دم نمی‌زنن. ناراحتم، خیلی از درون فرو ریختم، غرورم محو شده، فقط واسه‌ی شخصیتی که چند سال ارزون فروختم و دم نزدم، اما به همه مژده دادم، از امشب به بعد، چشمام می‌شه دام تورانداختن و قلبم اتوبان. هیچ حلقه‌ای دیگه طعم نشستن رو دست چپم‌و نمی‌بینه و هیچ‌کی نمی‌شنوه که بگم یه روزی سروهمسری داشتم، ببینم کی ضرر می‌کنه. یه چیزایی مثل سماور زغالی توم داره قُل می‌زنه، نمی‌دونم چیه، اما می‌دونم تا خودم نگم، نه کسی می‌فهمه ازدواج کردم، از بخت خوبم، ورزش بدنم‌و ورزیده و خوب نگه داشته و لطف خدا به‌خاطر پوست روشن و موهای بورم، موی سفیدی ندارم و تو سی‌سالگی، پول نمی‌ذاره چهره‌م از بین بره. امشب زنی به دنیا می‌‌آد از تمام سکوت‌ها و مظلومیت‌های این‌همه سال، آبستن دردهای خفه‌شده‌ای که حالا شده عقده و می‌دره مثل ببر شکم هر ناکسی‌و که بخواد بپیچه حالش رو به‌هم. فرق من با این سال‌ها اینه که صبرم زیاد شده، رنج‌ها و مشکلات جونم‌و تراشیدن و محکم شدم و می‌دونم با هر آدمی چطور باید رفتار کنم؛ پس بازنده‌ی این میدون قطعاً اون آدمی می‌شه که بخواد راضی به آزارم بشه.

همه‌ی این حرف‌ها رو دختر یکی‌‌یکدونه‌ی خان، مرد ثروتمند و محبوب و موفق در تجارت خاصش، فرش ابریشم تبریز و بزرگ‌ترین صادرکننده‌ی ایران، کیاندخت، می‌زد با خودش. رنج‌هاش‌و فریاد می‌کرد با آرومی در خودش. دختری که هرچه از زیباییش بگم بازهم حق مطلب ادا نمی‌شه؛ چشم‌های عسلی و شاید سبز یا شایدم طوسیش یا…
هنوزم هیچ‌کس نمی‌دونه چشماش چه رنگیه، چون با هر لباس رنگشون به‌طور خاصی عوض می‌شد، به‌جای مردمک، ستاره‌ای دور چشماش رو گرفته بود که محال بود کسی ببینتش و یه لحظه خیره بهش نشه.